Kończymy nasz projekt. Przed nami już tylko sprawozdanie, które zostanie przesłane do Organizatorów Konkursu. Czas na podsumowania. 

Rzeczowe rezultaty naszego projektu to:

1.    1. Dostępny dla wszystkich blog z mnóstwem informacji o Kampinoskim Parku Narodowym i z relacjami z przeprowadzonych działań projektowych oraz wywiadami:

·       z Panią Beatą Bąk – edukatorem z Muzeum w Granicy,

·       Panem Starostą Janem Żychlińskim,

·       rzecznik KPN - Panią Magdaleną Kamińską,

·       Burmistrzem Błonia Zenonem Reszką,

·        Prezesem Lokalnej Grupy Działania „Między Wisłą i Kampinosem, Panem Pawłem Białeckim,

·       Dyrektorem Szkoły Cyrkowej w Julinku, Panem Wojciechem Kowalczykiem,

2.    2. Lapbook o Kampinoskim Parku Narodowym,

3.    3.  Filmik na temat Puszczy Kampinoskiej,

4.    4. Subiektywny TOP 10 Puszczy Kampinoskiej w informacjami w 3 językach,

5.   5. Prezentacja, którą pokazałyśmy klasom czwartym i piątym, prowadząc dla uczniów zajęcia o Puszczy Kampinoskiej.

1.        6. Artykuł na temat projektu przesłany do Błońskiego Informatora Samorządowego.

Dzięki projektowi zwiększyła się wiedza nasza i naszych kolegów na temat Puszczy i nie tylko. W trakcie działań spotkałyśmy wielu wspaniałych ludzi, poznałyśmy piękne, ważne dla naszej historii i przyrody miejsca. Przeżyłyśmy niezwykłą przygodę i bardzo się zżyłyśmy.

Projekt był wymagający, ale nie żałujemy, że się go podjęłyśmy. Teraz będziemy czekać na ocenę Komisji Konkursowej...

 Zdjęcia własne

 Nasz filmik o Puszczy Kampinoskiej. Nagrywany samodzielnie podczas wypraw do KPN i zajęć prowadzonych w szkole. W filmiku wykorzystano zdjęcia z https://www.google.com/intl/pl/earth/

 I wreszcie miejsce pierwsze - PALMIRY! To jedno z najważniejszych miejsc w Puszczy, przede wszystkim ze względu na tragiczne wydarzenia historyczne, które miały tam miejsce, ale także ze względu na przyrodę, którą można tam podziwiać. 

I MIEJSCE - PALMIRY

PALMIRY, nazywane Katyniem Warszawy, to miejsce masowych egzekucji, symbol niemieckich zbrodni. Znajduje się tu cmentarz z grobami ponad dwóch tysięcy ofiar akcji AB z lat 1939-41. Na cmentarzu spoczywają m.in.: Marszałek Sejmu Maciej Rataj i słynny olimpijczyk Janusz Kusociński. Będąc w Palmirach, można zwiedzić otwarte w 2011r. Muzeum i odbyć spacer ścieżką dydaktyczną „Wokół Palmir”, o długości 1,7km.

Palmiry znajdują się w gminie Czosnów.

PALMIRY, called Katyn of Warsaw, is a place of mass executions, a symbol of German crimes. There is a cemetery with the graves of over two thousand victims of the AB action from 1939-41. At the cemetery are burried: Speaker of the Polish Parliament Maciej Rataj and the famous Olimpic champion Janusz Kusociński. While you are in Palmiry, you can visit the museum opened in 2011. Museum and take a walk along the 1.7 km long didactic path "Around Palmiry". Palmiry is located in the commune of Czosnów.

PALMIRY, genannt Katyn von Warschau, ist ein Ort der Massenexekution, ein Symbol deutscher Verbrechen. Es gibt einen Friedhof mit den Gräbern von über zweitausend Opfern der AB-Aktion von 1939-41. Auf dem Friedhof ruhen: der Vorsitzende des Sejm Maciej Rataj und der berühmte Olympionike Janusz Kusociński. In Palmiry können Sie den 2011 eröffneten Park besuchen. Museum und machen Sie einen Spaziergang auf dem 1,7 km langen Lehrpfad „Rund um Palmir“. Palmiry liegt in der Gemeinde Czosnów.

GPS 52.33389, 20.74457

 Zdjęcia własne

 II miejsce w naszym rankingu otrzymały kampinoskie Karpaty.

Miejsce 2.

KARPATY to długie pasmo najwyższych wydm w Kampinoskim Parku Narodowym, częściowo objętych obszarem ochrony ścisłej. Są one porośnięte starodrzewem, głównie sosnami i dębami. W Karpatach znajduje się granica wydm i bagien. Brzegiem wydm biegną 2 szlaki turystyczne: niebieski z Kampinosu do Leszna i czerwony odcinek zachodni Głównego Szlaku Puszczy Kampinoskiej. W zachodniej części Karpat, w odległości ok. km. znajduje się Zamczysko.

THE CARPATHIANS are a long range of the highest dunes in the Kampinos National Park, partly under strict protection. They are overgrown with old trees, mainly pines and oaks. In the Carpathians there is a border of dunes and swamps. Two tourist trails run along the dunes: the blue one from Kampinos to Leszno and the red western section of the Main Trail of the Kampinos Forest. In the western part of the Carpathians, approximately 1 km further Zamczysko is located.

DIE KARPATEN sind eine lange Kette der höchsten Dünen im Nationalpark Kampinos, teilweise unter strengem Schutz. Sie sind mit altem Baumbestand bewachsen, hauptsächlich Kiefern und Eichen. In den Karpaten gibt es eine Grenze von Dünen und Sümpfen. Entlang der Dünen verlaufen zwei Wanderpfade: der blaue von Kampinos nach Leszno und der rote westliche Abschnitt des Hauptpfades des Kampinos-Waldes. Im westlichen Teil der Karpaten befindet sich, circa einen Kilometer Zamczysko.

Zdjęcia własne

 Na koniec zwycięska trójka. Trzecie miejsce zdobyła Dolina Roztoki, miejsce, gdzie rozpoczął się nasz rajd i gdzie można spotkać, np. bobra.

Miejsce 3.

DOLINA ROZTOKI - znajduje się tu ścieżka dydaktyczna, długości 1,5 km, biegnąca w obniżeniu terenu między wydmami. Kiedyś w tym miejscu przepływał strumień. W XVIII w. nad tym strumieniem stały 2 młyny. Obecnie ścieżka prowadzi przez podmokłe łąki, na których można spotkać króla puszczy – łosia. Dalej ścieżka wiedzie brzegiem Kanału Zaborowskiego, wzdłuż którego znajduje się Obszar Ochrony Ścisłej ,,Roztoka”. Tu dominują w drzewostanie ponad 150 - letnie dęby, a nieopodal znajduje się tama, przy której można spotkać bobry.

ROZTOKA VALLEY / DOLINA ROZTOKI - A didactic path, 1.5 km long, runs in the depression between the dunes. There used to be a stream in this place. In the 18th century, two mills stood on this stream. Currently, the path leads through wet meadows, where you can meet the king of the forest – an elk. Further on, the path leads along the bank of the Zaborowski Canal, along which there is a Strict Protection Area, Roztoka. Here the forest stand is dominated by more than 150-year-old oaks, and nearby there is a dam where you can meet beavers. 

ROZTOKA TALL / DOLINA ROZTOKI - ein 1,5 km langer Lehrpfad verläuft in der Senke zwischen den Dünen. Früher floss hier ein Bach durch. Im 18. Jahrhundert standen an diesem Bach 2 Mühlen. Heute führt der Weg durch Feuchtwiesen, wo man dem König des Waldes, dem Elch, begegnen kann. Im weiteren Verlauf führt der Weg am Ufer des Zaborow-Kanals entlang, an dem sich das Strenge Schutzgebiet Roztoka befindet. Der Waldbestand wird von mehr als 150 Jahre alten Eichen dominiert, und in der Nähe befindet sich ein Damm, an dem Biber leben.

GPS 52.307135, 20.611214

                                                                      Zdjęcia własne

 

 Miejsce czwarte przyznałyśmy Zamczysku.

Miejsce 4.

ZAMCZYSKO położone jest na terenie KPN w rezerwacie o tej samej nazwie, około 5,5 kilometra na północny-wschód od Kampinosu. To pozostałości średniowiecznego grodziska z XIII w., gdzie w średniowieczu gromadziła się miejscowa ludność w przypadku napadu Litwinów lub Jaćwingów. Jest ono położone na granicy pasa wydmowego i bagiennego, dzięki czemu od południa jest chronione przez rozległe bagna. Otoczone jest 2 wałami, które mają ok. 1 metr wysokości, oraz 2 fosami, które mają ok. 4 metry szerokości. Krąży legenda, że królowa Bona trzymała tu swoje diamenty, ale nikomu się jeszcze nie udało nic znaleźć.

ZAMCZYSKO is located in the area of Kampinos National Park in the reserve that has the same name, about 5.5 kilometers north-east of Kampinos. These are the remains of a medieval settlement from the 13th century, where the local population gathered in the Middle Ages in the event of an attack by Lithuanians or Yotvingians. It is located on the border of the dune and swamp belt, thanks to which it is protected from the south by extensive swamps. It is surrounded by two banks, which are about 1 meter high, and two moats, which are about 4 meters wide. There is a legend that, the queen Bona hid there her dimonds and gold, but no one has ever found any of them.

ZAMCZYSKO befindet sich im National Park Kampinos im gleichnamigen Reservat, etwa 5,5 Kilometer nordöstlich von Kampinos. Das sind die Reste einer mittelalterlichen Siedlung aus dem 13. Jahrhundert, in der sich die lokale Bevölkerung im Mittelalter im Falle eines Angriffs von Litauern oder Jotwingern versammelte. Es liegt an der Grenze des Dünen- und Sumpfgürtels, wodurch es durch ausgedehnte Sümpfe vor dem Süden geschützt ist. Er ist umgeben von 2 Wällen, die etwa 1 Meter hoch sind, und 2 Wassergräben, die etwa 4 Meter breit sind. Es gibt eine Legende, dass die Königin Bona hier ihre Diamanten aufbewahrte, aber bisher hat niemand etwas gefunden.

GPS 52 17 36, 20 31 51

 

Zdjęcia własne

 Miejsce piąte w naszym subiektywnym rankingu zajął klimatyczny cmentarz w Laskach.

Miejsce 5.

CMENTARZ LEŚNY W LASKACH znajduje się w Gminie Izabelin na terenie Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych. Jego powierzchnia wynosi poniżej 1 ha, na jego terenie znajduje się ok. 900 grobów. Pochowana jest tu założycielka Zakładu Matka

Elżbieta Róża Czacka oraz wiele znanych osób, w tym polityków, np. Tadeusz Mazowiecki, pisarzy, np. Kazimierz Brandys i Jan Lechoń, Antoni Słonimski, artystów, np. Halina Mikołajska.

THE FOREST CEMETERY IN LASKI is located in the Izabelin Commune in the School and Educational Center for Blind Children. Its area is less than 1 ha, there are about 900 graves on its territory. The founder of the Institute, Mother Elżbieta Róża Czacka, and many famous people are buried here, including politicians, e.g. Tadeusz Mazowiecki, writers, e.g. Kazimierz Brandys, Jan Lechoń and Antoni Słonimski, artists, e.g. Halina Mikołajska.

DER WALDFRIEDHOF IN LASKI befindet sich in der Gemeinde Izabelin im Schul- und Bildungszentrum für blinde Kinder. Seine Fläche beträgt weniger als 1 ha, auf seinem Territorium gibt es etwa 900 Gräber. Hier sind die Gründerin des Instituts, Mutter Elżbieta Róża Czacka, und viele berühmte Persönlichkeiten begraben, darunter Politiker wie Tadeusz Mazowiecki, Schriftsteller wie Kazimierz Brandys und Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Künstler wie Halina Mikołajska.

GPS 52.29908, 20.83671

Zdjęcia własne

 Miejsce szóste zajęła Sosna Powstańcza.

Miejsce 6.

SOSNA POWSTAŃCZA - miejsce warte odwiedzenia we wsi Górki. Ma ponad 170 lat, 22 m wysokości i 350 cm obwodu. Wiąże się z nią tragiczna historia z czasów powstania styczniowego. Podczas bitwy pod Budą Zaborowską w 1863r. mjr Walerian Remiszewski wysłał oddział powstańców w głąb Puszczy Kampinoskiej, gdzie oddział został rozbity przez Rosjan. Znalezieni powstańcy byli bez sądu wieszani na Sośnie Powstańczej. Legenda mówi, że konary drzewa ugięły się pod ciężarem ciał skazańców i takie wydłużone już pozostały. Niestety iglak nie zachował się do dzisiaj, został powalony przez piorun.

SOSNA POWSTAŃCZA / THE INSURGENTS PINE - a place worth visiting in the Górki village. It is over 170 years old, 22 meters high, and 350 cm in circumference. It is associated with a tragic story from the January Uprising. During the battle of Buda Zaborowska in 1863, Major Walerian Remiszewski sent a detachment of insurgents deep into the Kampinos Forest, where the Russians broke the detachment. The insurgents were hanged without trial on the Insurgent Pine. Legend said that the trees branches bent under the weight of the convicts bodies, and such elongated branches have remained. Unfortunately, the conifer has not survived to this day, having been knocked down by a lightning.

AUFSTÄNDISCHE KIEFER / SOSNA POWSTAŃCZA - ein sehenswerter Ort im Dorf Górki. Die Kiefer ist über 170 Jahre alt, 22 m hoch und hat einen Umfang von 350 cm. Sie ist mit einer tragischen Geschichte aus dem Januaraufstand verbunden. Während der Schlacht von Buda Zaborowska im Jahr 1863 schickte Major Walerian Remiszewski eine Gruppe von Aufständischen tief in den Kampinos-Wald, wo die Gruppe von den Russen zerschlagen wurde. Die gefundenen Aufständischen wurden ohne Gerichtsverfahren an einer aufständischen Kiefer aufgehängt. Die Legende sagt, dass sich die Äste des Baumes unter dem Gewicht der Körper der Sträflinge bogen und so in die Länge gezogen blieben. Leider hat die Konifere bis heute nicht überlebt, da sie durch einen Blitzschlag umgeworfen wurde.

GPS 52.311706, 20.521166

 Miejsce Nr 7 zajęły ex aequo: cmentarz w Granicy i ścieżka dydaktyczna "Skrajem Puszczy" w Granicy.

Miejsce 7. ex aequo

ŚCIEŻKA DYDAKTYCZNA „SKRAJEM PUSZCZY” ma ok. 4 km i kształt pętli. Zaczyna i kończy się na parkingu we wsi Granica. Po drodze można zobaczyć sporo atrakcji, np. Olszowieckie Błoto, Muzeum Puszczy Kampinoskiej, Skansen Budownictwa Puszczańskiego, obszar ochrony ścisłej Granica, cmentarz wojenny itd. Jeśli ma się szczęście i przyjdzie się w dobrej porze, na trasie można usłyszeć/zobaczyć łosie lub jelenie.

EDUCATIONAL PATH ON THE EDGE OF BACKWOODS has about 4 km and a shape of a loop. It starts and ends in the car park in the village Granica. When you walk there you can see a lot of attractions for example Olszowieckie Błoto, Museum of the Kampinos Forest, Open-air museum of the Backwoods Building, strictly protected area Granica, war cemetery, etc. If you are lucky and if you come in a good time you can hear or see elks and deer. 

NATURPFAD SKRAJEM PUSZCZY ist etwa 4 km lang und schlaufenförmig. Sie beginnt und endet am Parkplatz im Dorf Granica. Auf dem Weg können Sie viele Sehenswürdigkeiten sehen, z.B. Olszowieckie Błoto, das Museum des Kampinos-Waldes, das Freilichtmuseum der Waldgebäude, das strenge Schutzgebiet Granica, den Soldatenfriedhof usw. Wenn Sie Glück haben und ankommen Zur richtigen Zeit können Sie Elche oder Rehe entlang der Route hören oder sehen.

GPS N 52.286257 E 20.448415

                                                                            Zdjęcia własne

CMENTARZ w GRANICY powstał w czasie II wojny światowej (to jeden z 17 cmentarzy wojennych w Puszczy Kampinoskiej); położony jest w Granicy, przy drodze do Bielin. Pochowanych jest tu 800 żołnierzy Armii „Poznań” i „Pomorze”, którzy polegli we IX 1939r. Także są tam groby żołnierzy Armii Krajowej. Na cmentarzu, przypominającym kształtem orła, znajduje się pomnik ku czci poległych.

GRANICA CEMENTERY was created during the WW2 (it’s one of the 17 war cemeteries in Kampinos Forest); it is located in Granica village along the road to Bieliny. 800 soldiers are buried here from the Army “Poznań” and “Pomorze” who died in September 1939. There are also soldiers' graves from the Army “Krajowa”. In the cemetery, which resembles the shape of an eagle, there is located a statue in honor of the dead.

Der Granica-Friedhof wurde während des Zweiten Weltkriegs angelegt (er ist einer der 17 Kriegsfriedhöfe im Puszcza Kampinoska); befindet sich in Granica, an der Straße nach Bieliny. Hier sind 800 gefallene Soldaten der „Poznań“- und „Pomorze“-Armee die im November 1939 begraben wurden. Dort befinden sich auch Gräber der Soldaten der „Krajowa“-Armee. Auf dem Friedhof, der der Form eines Adlers ähnelt, befindet sich ein Denkmal zu Ehren der Gefallenen.

GPS 52.289734, 20.448764

                                                                  Zdjęcia własne

 Miejsce nr 8 zajął skansen w Granicy.

Miejsce 8.

SKANSEN BUDOWNICTWA PUSZCZAŃSKIEGO wchodzi w skład Ośrodka Dydaktyczno-Muzealnego im. Jadwigi i Romana Kobendzów i znajduje się w Granicy, koło Kampinosu. Powstał w latach osiemdziesiątych XX wieku. Skansen ten reprezentuje zanikłe już ludowe budownictwo Puszczy Kampinoskiej. Udało się zrekonstruować 3 budynki: chatę bogatego rolnika, średniozamożnego i zagrodę biednicką.

THE FOREST BUILDING OPEN HOUSE is part of the Teaching and Museum Centre of Jadwiga and Roman Kobendza and it is located in Granica, near Kampinos. It was created in the eighties of the twentieth century. This open-air museum represents the already vanished folk architecture of the Kampinos Forest. They managed to reconstruct 3 buildings: a rich farmer's hut, a middle-class farmer's cottage and a farm of the poorest.

DAS WALDBAUEN TAG DER OFFENEN TÜR ist für sie Teil des Lehr- und Museumszentrums Namens Jadwiga und Roman Kobendza und befindet sich in Granica, in der Nähe von Kampinos. Es wurde in den achtziger Jahren des zwanzigsten Jahrhunderts entstanden. Dieses Freilichtmuseum repräsentiert die bereits verschwundene Volksarchitektur des Kampinos-Waldes. Es gelang uns, 3 Gebäude zu rekonstruieren: eine reiche Bauernhütte, eine bürgerliche Bauernhütte und einen Bauernhof in Biednica.

GPS 52.28802, 20.44856

Zdjęcia własne

Miejsce Nr 9 w Subiektywnym TOP 10 Puszczy Kampinoskiej zajęła Polana w Lipkowie. 

Miejsce 9.

POLANA W LIPKOWIE to miejsce rekreacyjne. Mieści się w gminie Stare Babice. Można tam doskonale spędzić wolny czas z rodziną i bliskimi na świeżym powietrzu. Znajduje się tam piękny plac zabaw, gdzie każde dziecko znajdzie coś interesującego dla siebie. Dorośli mogą skorzystać z boisk do różnych sportów ( np. siatkówki). Na Polanie zaczyna się krótka ścieżka dydaktyczna „Do Lipkowskiej Wody”. W miejscu tym Henryk Sienkiewicz umiejscowił akcję słynnego pojedynku pomiędzy Bohunem a Michałem Wołodyjowskim w powieści „ogniem i mieczem”. Na pamiątkę co roku organizowany jest tu rodzinny piknik „Spotkanie z Trylogią”

CLEARING IN LIPKÓW is a recreational place that is located in the commune of Stare Babice. You can spend your free time outdoors with your family and friends there. There is a beautiful playground, where every child can find something interesting for themselves. Adults can use the court for different sports (e.g volleyball). The clearing is a starting point of a short didactic path that leads to “Lipkowa Woda”. In that spot Henryk Sienkiewicz set the action of the famous duel between Bohun and Michał Wołodyjowski in his most famous story “Ogniem i mieczem”. A family picnic “Meeting with Trilogy” is organized here every year.

WALDWIESE in Lipków ist ein Erholungsort. Sie befindet sich in der Gemeinde Stare Babice. Dort können Sie Ihre Freizeit mit Ihrer Familie und Ihren Lieben perfekt unter freiem Himmel verbringen. Es gibt einen schönen Spielplatz, auf dem jedes Kind etwas Interessantes für sich findet. Erwachsene können die Felder für verschiedene Sportarten (z. B. Volleyball) nutzen. In der Lichtung beginnt ein kurzer Lehrpfad „Zum Lipkowa-Wasser“. An dieser Stelle platzierte Henryk Sienkiewicz die Handlung des berühmten Duells zwischen Bohun und Michał Wołodyjowski im Roman „Ogniem i mieczem“. Als Andenken wird hier jedes Jahr ein Familienpicknick „Begegnung mit der Trilogie" organisiert.

GPS 52.280258, 20.810028

Zdjęcia własne

Podsumowując projekt, stworzyłyśmy Subiektywny TOP 10 Puszczy Kampinoskiej. Każda z nas i nasza pani przydzieliła miejscom, które poznłyśmy, od 1 do 10 punktów. Ich suma pokazała, które punkty Puszczy Kampinoskiej - naszym zdaniem - są najważniejsze z punktu widzenia przyrody lub historii i które koniecznie trzeba zobaczyć. Potem napisałyśmy krótkie notatki o każdym z tych miejsc i przetłumaczyłyśmy je na język angielski oraz niemiecki. Dziękujemy za sprawdzenie naszych notatek Pani Jadzi i Panu Krystianowi!

Miejsce 10 w naszym rankingu zajęła Łużowa Góra. Być może dlatego, że nie zdążyłyśmy tam dojechać i poznałyśmy to miejsce tylko z opisów w książkach i Internecie.

Miejsce 10.

ŁUŻOWA GÓRA to jedna z najwyższych wydm Puszczy Kampinoskiej, porośnięta młodym lasem sosnowym. Kiedyś w tym miejscu były obiekty wojskowe, które miały być kwaterą dla dowództwa Układu Warszawskiego w przypadku wojny atomowej. Dziś w podziemiach jednej z hal hibernują nietoperze. Na południe od wydmy leży Bagno Łuże. Na tych terenach odkryto najstarsze, pochodzące sprzed około 9000 lat, ślady osadnictwa w Kampinoskim Parku Narodowym.

Ścieżka spacerowa przez Łużową Górę zaczyna się na parkingu Kampinoska w Łomiankach.

ŁUŻOWA GÓRA is one of the highest dunes of the Kampinos Forest, covered with a young pine forest. There used to be military facilities in this place, which were to be quarters for the Warsaw Pact command in the event of a nuclear war. Today, bats hibernate in the basement of one of the halls. To the south of the dune lies Bagno Łuże. In these areas, the oldest traces of settlement in the Kampinos National Park, dating back to about 9,000 years ago, were discovered. The walking path through Łużowa Góra starts at the Kampinoska car park in Łomianki

ŁUŻOWA BERG ist eine der höchsten Dünen des Kampinos-Waldes, bedeckt mit einem jungen Kiefernwald. Früher befanden sich an diesem Ort militärische Einrichtungen, die im Falle eines Atomkrieges Quartier für das Kommando des Warschauer Paktes werden sollten. Heute überwintern Fledermäuse im Keller einer der Hallen. Südlich der Düne liegt Bagno Łuże. In diesen Gebieten wurden die ältesten Siedlungsspuren des Kampinoski-Nationalparks vor etwa 9.000 Jahren entdeckt. Der Wanderweg durch Łużowa Góra beginnt am Kampinoska-Park in Łomianki

GPS 52.320833, 20.863611

Zdjęcie z: https://www.neverendingtravel.pl/2022/02/08/kampinos-15-miejsc/

 Dzisiaj spotkałyśmy się z klasą IVC. W okrojonym 2-osobowym składzie (reszta się rozchorowała). Po prezentacji uczniowie odpowiadali na pytania, w większości te, które znalazły się w ankiecie przeprowadzonej w październiku. Wyniki są znacznie lepsze!

Zdjęcia własne

Zdjęcia własne

 Kolejne zajęcia o Puszczy Kampinoskiej, tym razem w klasie IVC. Dzisiaj kończyliśmy także nagranie naszego filmiku o KPN.

 16.12.2022r. odbyłyśmy zajęcia w klasie IIIA i IIIC. Opowiadałyśmy dzieciom o Puszczy Kampinoskiej i naszym projekcie. Na koniec uczniowie mieli za zadanie wypełnić kartę pracy. Dzisiaj poszło nam już znacznie lepiej niż wczoraj. Brawo - my!

Zdjęcia własne

 Dzisiaj byłyśmy w klasie IIIB, w której przeprowadziłyśmy zajęcia na temat Puszczy Kampinoskiej, wykorzystując przygotowaną prezentację. Przyznajemy: praca nauczyciela jest bardzo trudna!

 Wywiad z Panią Rzecznik KPN Magdaleną Kamińską. Bardzo ciekawy! (po autoryzacji)

Jest Pani rzeczniczką KPN. Czym zajmuje się rzecznik w Parku Narodowym  

Rzecznik w Parku Narodowym stara się ułatwić kontakt dziennikarzom, którzy są zainteresowani puszczańską fauną, florą oraz tym, co dzieje się w Parku. Jeśli mogę, udzielam im informacji merytorycznych. Kiedy pytania są bardziej szczegółowe, np. dotyczą konkretnych roślin, gatunków zwierząt, projektów czy badań prowadzonych w KPN, a dziennikarze są ze specjalistycznej prasy naukowej, wtedy ułatwiam im kontakt i kieruję do osoby merytorycznie odpowiedzialnej za dany temat. Jako rzecznik przygotowuję też w porozumieniu z innymi pracownikami różne informacje, odpowiedzi na pytania, sprostowania. Współpracuję również przy powstawaniu  wydawnictw; w tej chwili, np. uczestniczę w przygotowaniu, kolejnego numeru naszego kwartalnika „Puszcza Kampinoska”, który nie ukazywał się od 2017r. Chcemy wznowić jego wydawanie. Przy okazji chciałabym podziękować wszystkim osobom, które pracują w służbie KPN za wsparcie mnie w moich działaniach.

Jakie badania naukowe są prowadzone w Kampinoskim Parku Narodowym? Kto je prowadzi?

- Badania naukowe prowadzą w KPN przede wszystkim pracownicy Działu Nauki i Monitoringu Przyrody. Tych badań jest bardzo dużo. Wymienię kilka najciekawszych: każdego roku prowadzone są badania liczebności i rozmieszczenia derkacza na terenie Puszczy Kampinoskiej, bada się zbiorowości roślinne; w tym szczegółowo, np. siedliska przyrodnicze Natura 2000 lub gatunki roślin z II dyrektywny siedliskowej choćby sasanki otwartej czy dzwonecznika polnego. Jest prowadzone bardzo ciekawe badanie dotyczące nietoperzy. Warto wiedzieć, że Puszcza jest ostoją dla tych ssaków, żyje tu osiem ich gatunków. Każdego roku prowadzony jest monitoring bobra. Dzięki temu wiemy, że jest ich na terenie Puszczy blisko setka, z czego w okolicach Kanału Łasicy jest 8 osobników. Bardzo ciekawe badania dotyczą wilków w KPN. Wilki przybyły do Puszczy w 2013r.; od tego roku prowadzone są szczegółowe całoroczne  badania. Obecnie na terenie Puszczy są dwie wilcze rodziny. Starsza w części zachodniej, a młodsza wschodniej. Dzięki rozmieszczonym na terenie KPN fotopułapkom udało się w 2021r. zaobserwować 68 obserwacji fotograficznych i filmowych tych zwierząt, a łącznie od 2013r. zarejestrowano ponad 600 obserwacji wilka. Prowadzone są też obserwacje żurawi, rozmieszczenie dużych i średnich ssaków (jeleni, łosi, dzika) za pomocą tropień.  Prowadzimy też monitoring śmiertelności zwierząt na drodze wojewódzkiej Leszno-Kazuń przebiegającej przez Puszczę; niestety, zwierzęcych ofiar tej drogi jest bardzo dużo, np. w 2021r. zginęło na niej w wyniku kolizji z samochodami 20 osobników dużych, 19 średnich. Podsumowując, badania naukowe na terenie KPN są bardzo zróżnicowane oraz prowadzone systematycznie przez cały rok. Wymagają dużego zaangażowania oraz wiedzy pracowników parku.

W trakcie realizacji projektu rozmawialiśmy z panem Starostą Janem Żychlińskim, który jest członkiem Rady Naukowej KPN. Kto teraz stoi na czele tej instytucji? Ilu ona liczy członków?

Rada Naukowa to organ wspierający Dyrektora w podejmowaniu różnych ważnych decyzji dotyczących Parku. W tym momencie na czele 20-osobowej Rady (od 2004r.) stoi pan prof. dr hab. Jerzy Solon z Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk. Obecnie jest to 15. Kadencja Rady (rozpoczęła się w 2020r.), każda trwa 5 lat, powoływana jest zarządzeniem Ministra Środowiska. Tak jak mówiłam, Rada wspiera Dyrektora w jego decyzjach. Na przestrzeni lat dzięki opiniom tego grona nie powstało na terenie Parku wiele nieprzemyślanych i krzywdzących dla przyrody KPN inwestycji. Na przestrzeni lat było – niestety – wiele pomysłów na zagospodarowanie tego terenu. Chciano, np. zorganizować w KPN w jednym z opuszczonych bunkrów tzw. cmentarzysko atomowe, myślano o nawadnianiu lasów… ściekami Warszawy. Chciano wybudować w Wyszogrodzie wielką fabrykę celulozy albo przeprowadzić przez Puszczę Centralną Magistralę Węglową. Myślano również o budowie ogromnej farmy mlecznej w Sowiej Woli, był też właściwie gotowy projekt elektrowni jądrowej, która miała powstać na terenie Parku. Dzięki Radzie Naukowej nie doszło do realizacji tych inwestycji. Chciałam zaznaczyć, że instytucja ta ściśle współpracuje z dyrektorem KPN, współpracowała z poprzednimi Szefami Parku i w zasadzie  nigdy nie była w kontrze do podejmowanych decyzji.  

Przez wiele lat na czele KPN stał pan Jerzy Misiak. Kto jest teraz dyrektorem Parku?

- Obecnie dyrektorem Parku jest Pan Mirosław Markowski, pełni tę funkcje od 2014r. Pan dyrektor pracuje tutaj od bardzo dawna. Po przyjściu do pracy w Parku w 1988 r. przyszłemu dyrektorowi podlegała wówczas kilkunastoosobowa administracja terenowa nadleśnictwa Laski. W 1995 r. objął funkcję zastępcy dyrektora ds. społecznych parku co wiązało się z przejęciem wielu dodatkowych obowiązków. Wśród powierzonych zadań były m.in: współpraca z organami administracji państwowej i samorządowej, gospodarka przestrzenna, realizacja prac naukowo-badawczych nad przyrodą Puszczy Kampinoskiej, monitoring przyrodniczy, prowadzenie działalności edukacyjnej, udostępnianie i zagospodarowanie turystyczne, wydawnictwa parku i jego komputeryzacja. Od 01. listopada 2009 r., w związku ze zmianami struktury organizacyjnej parku jego dzisiejszy szef pracował na stanowisku zastępcy dyrektora ds. gospodarki przestrzennej i kontroli wewnętrznej, a od 10 marca 2011 r. na stanowisku zastępcy dyrektora ds. gospodarki przestrzennej, gospodarki nieruchomościami, informacji przestrzennej i współpracy z samorządami. Prywatnie Pan Dyrektor jest zapalonym biegaczem, niemal codziennie biega po Puszczy.

Kto pracuje w Parku Narodowym?

- W Kampinoskim Parku Narodowym pracuje łącznie 133 pracowników. Wszyscy – jak mamy to napisane na służbowych ubraniach – jesteśmy w służbie parku. Jest duża grupa pracowników terenowych – są to leśniczowie, nadleśniczowie, osoby ze straży KPN. Jest duża grupa pracowników administracyjnych, są osoby ze wspomnianego wcześniej działu nauki i monitoringu, osoby zajmujące się wykupem gruntów, współpracą z zagranicą i udostępnianiem Parku. Jest też duży dział edukacji, bo to jedno z najważniejszych naszych zadań. To drugi co wielkości – po Biebrzańskim – park narodowy w Polsce, więc 133 osoby to jak na tak  duży teren wcale nie tak dużo.

Czy można pracować jako wolontariusz w KPN? Co robią wolontariusze w Parku Narodowym?

- Można pracować w Parku jako wolontariusz, od kilkunastu lat stało się to „modne”. To bardzo dobrze, bo każda pomoc wykonywana z zaangażowaniem i sercem dla przyrody się liczy. Obecnie w KPN oficjalnie zarejestrowanych jest 40 wolontariuszy. Żeby zacząć pracę jako wolontariusz, trzeba napisać do nas, wypełnić odpowiednie dokumenty ( w przypadku osób niepełnoletnich muszą to zrobić ich opiekunowie) i najlepiej przyjść do nas na rozmowę. Wolontariusze zajmują się np. pracami przy zwalczaniu gatunków inwazyjnych, pomocą przy różnego rodzaju badaniach naukowych, sprzątaniem, odmalowaniem infrastruktury, pomocą w okresie wiosenno letnim w edukacji KPN. Można u nas robić naprawdę wiele rzeczy...

Kiedy skończy się remont Muzeum w Granicy?

Remont Granicy – mamy nadzieję – zakończy się w ostatnim kwartale tego roku, ale czy tak się stanie na pewno na ten moment nie mogę powiedzieć. Równocześnie prowadzimy też remont budynku dyrekcji w Izabelinie i on też się przedłuża z przyczyn niezależnych od nas.   

Czym dla Pani osobiście jest Puszcza Kampinoska?

- Puszcza Kampinoska to dla mnie przede wszystkim miejsce pracy, ale także miejsce ważne prywatnie. Takie, które jest mi bardzo bliskie. Zanim zaczęłam pracować w KPN nie do końca zdawałam sobie sprawę, czym jest Puszcza. Teraz, pracując tutaj, widzę, że jest to oczywiście wspaniały obiekt przyrodniczy, ale także historyczny, kulturowy z wieloma miejscami, które trwale wpisały się w naszą historię. Są tu Palmiry, Wiersze, Granica, Zamczysko… Nasza puszcza to miejsce, gdzie na wyciągnięcie ręki dotykamy dzikiej przyrody, spotykamy łosia, żurawia, przy odrobinie szczęścia możemy nawet pośród kampinoskich sosen dostrzec rysia. To takie miejsce – przynajmniej dla mnie – gdzie można się wyciszyć, odetchnąć,  przemyśleć sobie coś,  inaczej spojrzeć na rzeczywistość i po prostu „doładować akumulatory”. Chciałabym, aby każdy, kto przyjeżdża do Parku, zdawał sobie sprawę, że jest to bardzo cenne, wyjątkowe miejsce. W Polsce są 23 parki narodowe, ale – z czego wiele osób nie zdaje sobie sprawy – to tylko 1% powierzchni naszego kraju. To perełki przyrodnicze, które trzeba szanować, aby pozostały dla następnych pokoleń.

Które miejsce w Puszczy Pani najbardziej lubi?

- Lubię historię, dlatego na pierwszym miejscu stawiam Palmiry – zarówno pod względem historii jak i przyrody. To, co się stało w tym miejscu, było straszne. Zginęli ludzie, a świat miał o tym nie dowiedzieć. Dzięki leśnikom, nie udało się ukryć prawdy. Palmiry położone są też w bardzo pięknym przyrodniczo miejscu, można tu więc dotknąć i przyrody, i historii. Bardzo też lubię Granicę; jeździłam tam wiele razy z dziećmi, znajomymi. Granica to taki park w pigułce. Mamy tam świetnych edukatorów, takich jak szefowa tego obiektu - pani Beata Bąk czy pan Mariusz Morkowski. Można tam wejść na wieżę widokową, przejść się Aleją III Tysiąclecia, zobaczyć, jak kiedyś budowano w Puszczy…To niezwykłe miejsce. Warto je odwiedzić!

Czy miała Pani jakieś przygody ze zwierzętami w Puszczy?

- Wielokrotnie spotykałam łosie, zające, lisy, sarny… Widziałam też kiedyś późno wieczorem przebiegającego przez drogę Palmirską rysia, ale to było już wiele lat temu. Bezpośrednio nie miałam zdarzenia, które jakoś szczególnie zapisałoby się w mojej pamięci, ale mój kolega, który jest nadleśniczym i robi piękne zdjęcia, przeżył spotkanie z klępą, którą bardzo chciał sfotografować. Podszedł do niej zbyt blisko i niewiele brakowało, a skończyłoby się to dla niego bardzo niedobrze. Na szczęście, udało mu się uciec. Zawsze widząc jakiegoś puszczańskiego zwierza musimy pamiętać, że to one są tu gospodarzami, a my tylko gośćmi. To dzikie zwierzęta, więc nie można ich niepokoić.

Wspominała Pani o współpracy z parkami zagranicznymi. Konkretnie z jakimi?

- Współpracujemy przede wszystkim z parkami siostrzanymi, to znaczy takimi, które są podobne charakterem do naszego parku. Obecnie jest to Indiana Dunes National Lakeshore w USA, i Regionalny Park Naturalny Wogezy Północne we Francji. Wzajemnie się odwiedzamy; przed pandemią to było bardziej intensywne, ale mamy nadzieję, że teraz znowu do tego wrócimy. To wspaniała okazja do wymiany doświadczeń.

Bardzo dziękujemy za poświęcony nam czas i bardzo interesującą rozmowę.

- Również bardzo dziękuję i życzę jeszcze wielu innych, ciekawych rozmów z osobami dla których ważna jest Puszcza Kampinoska. 

                                              Pani Rzecznik z Przedszkolakami z Izabelina 

                                                (zdjęcie przesłane przez Panią Rzecznik)

Rzec

 Kolejny dzień projektu. Spotkanie online z Panią Magdaleną Kamińską, rzecznik KPN. Nie udało nam się, niestety, połączyć poprzez platformę Mc Teams, dlatego rozmawiałyśmy przez telefon (w trybie głośnomówiącym). Bardzo ciekawy wywiad niebawem!

Zdjęcia własne

 Dzisiaj pracowałyśmy w szkole. Nagrywałyśmy kolejne fragmenty filmu o Puszczy Kampinoskiej i wybierałyśmy  Subiektywny TOP-10 miejsc w KPN. Jego wyniki zamieścimy w najbliższym czasie.

Zdjęcia własne